buruko  
1 iz.
tocado, prenda con que se cubre y adorna la cabeza; toca, pañuelo de cabeza.
        Andra ezkonduak buruko zuria eroaten eben eta alargunak baltza.
esr. Buruko handia ta jate urria. (RS 17) (Itzulp. Gran tocado y menguado comer).
   ~ ibiki, txoto

2 iz.
almohada.
        Burukoa besartean hartuta egiten dau lo.
   ~ aburdiko, burko, buruazpiko, burupeko, bururdi, bururki, lumardi, lumatxa, oheburu, oheburuko

3 adb.
por cabeza, por persona.
        Berrogeta hamar euro buruko ordaindu behar izan genduan sarrerea.

4 postp.
al cabo de, en el plazo de.
Aurrean -(r)en osagarria dauela.
        "Barkatu" esan, eta gero ordu baten buruko berdin-berdin egiten didazu zuk.
   ~ garren, garrenean